R&S Dagboek 13 dec 08

Doe mee!

Nieuwsbrief

Allerlei

Dagboek beschreven door Roelie... foto's:
Links/midden: het internaat - de dorm - onder/achter ons appartement in de schaduw!
Rechts: Roelie maakt dagboek in haar werkkamer - de logeerkamer.

--
Reageer... stuur ons een email (klik op deze tekst!)

Dagboek 13 december

2008, bijna voorbij!
Het kalenderjaar loopt naar zijn einde! Bij ons is de Kerstvakantie begonnen!
Het blijft een vreemde gewaarwording dat het hier bij Tropische temperaturen december is. December, dat je toch associeert met donker, koud, guur, Kerstverlichting, etc., etc.
Nu het enige dat hier ook is, is de “Kerstverlichting.”
Ook hier op de basis hebben, denk ik, alle mensen hun huis nu versierd met nepkerstbomen of takken en lichtjes, kransen aan de voordeur, en alle mogelijke andere wereldse versieringen.
Omdat ik van Sinterklaas een snoertje “kerstlampjes” had gekregen, heb ik die ook maar voor het keukenraam gehangen. En mijn zelfgemaakte krans van plastik broodzakjes prijkt ,met verlichting!, op onze voordeur.
Kerstkaarten, al of niet zelf gemaakt, worden uitgewisseld, met lieve woorden en bemoediging,
en kerstliederen klinken alom.

KINDERKERSTFEEST
Afgelopen woensdag werd het Kinderkerstfeest gevierd. D.w.z. de leerkrachten van de school hadden met hun groepen een paar liederen geoefend en een soort kerstspel ingestudeerd. Woensdagavond werd iedereen verwacht in de samenkomstruimte en daar kwamen alle mensen van onze basis en de ouders van de kinderen van buitenaf bij elkaar. Er zitten enkele kinderen van Papua’s hier op school en ook twee kinderen van een Duits gezin dat hier een eind verderop voor een andere zendingsorganisatie werkt.
Sinco was als ceremoniemeester aangesteld, dus hij mocht de avond openen en de diverse onderdelen aankondigen

Het was ontroerend om de kleine en de wat grotere kinderen te horen en vooral te zien.

Heerlijk als die kinderen zo goed hun best doen en zelf ook genieten van hun optreden. Het ene kind verlegen, de ander devoot en ingetogen, weer anderen meer vrijmoedig en stralend.
Ja, toen ik ze zo met elkaar bezig zag, voelde ik me zo verbonden en dacht: ik houd van deze kinderen! In korte tijd groeit er op zo’n besloten terrein een grote band.

En als topper van de avond was er een heus jongerenkoor!
Zoals ik in het verleden al vertelde, had Sinco tijdens de muzieklessen, waar hij zich onverwacht voor geplaatst zag, een mooi lied ingestudeerd. Ik weet hoeveel moeite het hem heeft gekost om de kinderen echt te leren om vanuit hun hart, en het liefst uit volle borst te zingen. Vaak kwam hij enigszins ontmoedigd thuis. Ik dacht wel eens: “Heb je niet ineens te hoog gegrepen?” Ze hebben nog nooit zoiets gedaan, en het was best een pittig stuk muziek. Ze mochten weliswaar met de begeleidende CD meezingen, maar toch!

Nu, het resultaat mocht er zijn! Het was absoluut ontroerend, vooral als je van de moeite er aan vooraf gaand weet, en dan te zien en te horen hoe de jongelui vanaf 13 jaar, daar een geweldig stuk neerzetten! De oudste jongens, jongemannen mag ik wel zeggen, stonden zo echt als mannen van een heus mannenkoor geweldig mee te zingen. En sommige meiden kon je zo plaatsen in een groep van de Continental Singers, om maar eens wat te noemen!
Ze zongen Sinco’s lievelingslied : “Testify to Love”, van de Continental Singers. En Sinco als een heuse dirigent zong om het hardst mee! Prachtig!
Het helaas eenmalige optreden werd gehonoreerd met een daverend applaus! En dat was welverdiend! Ik was niet de enige die een brok in de keel kreeg en tranen, ik hoorde na afloop van verschillende mensen dat zij ook bewogen waren.

Nadat de avond afgesloten was met dankgebed stonden buiten de tafels klaar met koffie, frisdrank, enz. en natuurlijk schalen vol zelfgebakken koekjes, cake, etc.
Daar kon iedereen zijn hart ook weer aan ophalen. De kinderen hadden de waarschuwing meegekregen van “de juf” dat zij maar hooguit twee koekjes mochten nemen, zodat er ook nog wat voor de grote mensen zou overblijven. Want kinderen bij snoep en koek zijn net rovertjes.
Ze hielden zich netjes, maar er was meer dan genoeg!
We hebben gezellig nog nagepraat en genoten en toen werd alles weer opgeruimd en ging iedereen naar huis en naar ik aanneem, de kinderen naar bed.

Vakantie!
Op school werden alle lessen afgerond, en aan het einde van de week de lokalen opgeruimd en zo brak vrijdagmiddag de vakantie aan. Enkele kinderen die naar hun ouders in de Bush gingen waren op donderdag al vertrokken omdat dan het vliegtuig ging waarmee zij richting thuis zouden gaan.
Voor Sinco en de andere leerkrachten breken nu een aantal welverdiende weken van rust en ontspanning aan!
...

Van muizen en een slang
De afgelopen week ontdekten we op een nacht dat we een ongenode gast hadden. Een hoop geritsel in de slaapkamerkast. Wat valt daar nu te halen voor een muis?
We zijn nog even op jacht gegaan, maar natuurlijk geen muis te bekennen. Waar zo’n beestje zo snel blijft? We hebben ondanks dat gewoon lekker rustig geslapen.
De volgende dag ben ik de hele kast gaan schoonmaken, want ik vond het toch geen prettig idee. Bovendien was ik benieuwd wat er zo aantrekkelijk was in een kast met kleding, beddengoed en toiletartikelen. Nu, het liet zich niet lang raden. Ik had van een van onze dochters in een pakje dat ze opgestuurd had, een zakje badparels gekregen. Het zakje was niet afgesloten, dus lag zo in de kast. Maar nu lagen een aantal van die zeepfiguurtjes verspreid over de plank en de shirts van Sinco die daar opgevouwen lagen. Sommige waren leeg. Daar was dus duidelijk aan geknaagd! Toen de kast schoon en weer opgeruimd was kwam ik in de keukenla nog wat sporen tegen. In een van de keukenlades bewaar ik de keukendoeken en papieren servetten, etc. Ik vond het wel een beetje rommelig in die la, er was aan de tissues gerommeld en ik ontdekte kleine uitwerpseltjes!
Nu, dan die lade ook maar even leeghalen en schoonmaken, dacht ik.
Toen zag ik dat hij hele stukken uit mijn (mooie) servetten had geknaagd! Ik dacht die moet wel hele erge honger hebben gehad.
Dat gold niet voor de slang die we vanmorgen met een gevangen muis wilden verblijden.
Omdat er bij de school een hok staat met een echte dikke groene slang, een Boa, is er altijd wel behoefte aan een muis of een ander lekker hapje. Maar het moet wel levend zijn, anders pakt de slang het niet. Toch wel heel anders dan bij mensen!

Na die ochtend met die muizensporen hebben we een muizenval geplaatst. De eerste nacht bij de keukenkastjes, lekker stukje kaas erin, maar nee, geen resultaat. Omdat de slang wel weer wat voer nodig had, heeft Sinco de val in de tuin achter een struik gezet en ’s middags zat er een muisje in. Lekker hapje voor de slang! Het werd overigens een goede week voor de slang, want een van de werkvrouwen hier had ook een muis in een val meegebracht en er was ook nog een vogeltje de klos. Er zijn wel eens drie weken voorbij gegaan zonder dat iemand een prooi voor hem had gevangen.
Vannacht hadden wij de val in een kast geplaatst, die kast zit onder een trap die naar de Dorm boven voert en niet echt vrij is van kieren en gaatjes.
Bingo!
Zo’n schattig klein muisje met van die grote kraalogen. Zielig om die aan een slang als voedsel te geven, toch?

Maar ja, zo is de natuur nu eenmaal. Dus wij naar het slangenhok. Maar omdat hij deze week al eerder wat gehad had, was hij dus bepaald niet hongerig. Het duurde nogal een tijdje voor hij de muis ving en opat. Sinco had de muis vrij gelaten in het slangenhok. Je had ons moeten zien, allebei aan een kant van het hok, en die muis maar opjagen. Die slang had Sinco eerst wakker moeten porren. Na een hele tijd begon hij een beetje om zich heen te kijken en te gapen. Toen duurde het nog een tijd voordat hij in de gaten had dat er een muis heen en weer door zijn hok roetsjte en af en toe zelfs over hem heen rende.

Half geïnteresseerd deed hij af en toe een mislukte uithaal. Ik begon de moed al op te geven. De muis zat NB af en toe bijna bij de slang op schoot, als hij die gehad zou hebben. Uiteindelijk was het toch “Hap!” en had de slang hem te pakken. En na hem eerst geworgd te hebben, slikte hij hem rustig met huid en haar naar binnen. Eerst zijn koppie en op het laatst stak het puntje van zijn staartje alleen nog uit de slangenbek. En dan zag je een bobbel in het slangenlijf zich langzaam verplaatsen. Erg boeiend!
Ik werd nog net niet misselijk. Ik hoef het niet nog eens te zien.

De Boa heeft net de muis gepakt en gewurgd. Nog even en hij zal de muis heel doorslikken met zijn flexibele bek.

Onze groene Boom-Boa - een snelle jongen?

Christmas Quiz
Gisteravond was er een gezellige avond georganiseerd door een van onze mensen. Omdat het tegen kerst loopt, noemde hij het christmas-quiz. Het enige dat de link met Kerst had, was waarschijnlijk dat dit in de maand december gevierd werd en dat de mensen, die zich hadden aangemeld en zich van te voren in teams moesten indelen, zich moesten verkleden als iets of iemand die met de Kerstviering te maken had. En dan bedoel ik dus gewoon het aardse kerstgebeuren. Eerst had ik daar niet zoveel zin in, weer een avond op stap, en ach, ik versta toch niet alles van dat Engels. Sinco had ook niet echt behoefte om door anderen bezig gehouden te worden. Maar onze grote vriendin Beulah wist mij weer over te halen (zoals alleen zij dat kan) om er toch op zijn minst bij te zijn! Voor de “fun”! En Sinco moest ook mee om te helpen de goede antwoorden te bedenken!
Oké dan! De groep waar zij bij hoorde ging verkleed als Herders. Dus, theedoek op je hoofd, en klaar!
Nu, het moet gezegd worden, het was een gezellige avond.
Alle deelnemers hadden zich prachtig of grappig uitgedost. Er was een team verkleed als Sneeuwpoppen, een als Rendieren, Kerstmannen(-vrouwen), Wijzen uit het Oosten (veel wijze vrouwen dit keer! Mooie meisjes!) en zelfs Kerstbomen!

Wij waren "verkleed" als herders, anderen als sneeuwpop of kerstboom... Rechts onze vriendin die ons uitnodigde!

Wij zaten niet in de winnende groep. Aan mij hadden ze inderdaad niet veel want ik wist veel antwoorden niet omdat het veelal over Amerikaans getinte zaken ging. De rondes met Bijbelvragen gingen ons beter af. Maar omdat we er niets mee wonnen, noch verloren, was het gewoon gezellig en een klein beetje spannend.
Na afloop wist Beulah, die van veel gezelligheid houdt, ons nog over te halen een mooie film te komen bekijken. Jan en Annette waren er ook bij. Zo zaten we even latere lekker met z’n zessen, onderuitgezakt met een beker hete chocolade, in het gezellige huisje van Kelly en Beulah te kijken naar Joyeux Noel. Een film waarin zich een gebeurtenis afspeelde die in de eerste Wereldoorlog had plaatsgevonden op de Kerstavond van 1914. De drie strijdende partijen, Franse, Duitse en Schotse soldaten aan het front, staakten voor een moment de strijd en “vierden” heel kort en saamhorig het Christusfeest, zelfs met een priester erbij. Heel ontroerend omdat het echt gebeurd is
Overigens vind ik oorlogsfilms afschuwelijk omdat je altijd weer met je neus gedrukt wordt op de boosheid en zinloosheid van heel dat afschuwelijke oorlogsgeweld. En te weten dat de meeste soldaten dit ook helemaal niet willen. Gewone mensen zoals jullie en wij.

.. ...

Wat kunnen we dan verlangen naar de Tweede Komst van onze Heer, die al Zijn vijanden onder Zijn voeten zal leggen en de ware Vrede op aarde definitief zal brengen.
Maar voor het zover is, laten wij ons Licht dan laten schijnen onder de mensen en de Verzoening die onze God al tot stand HEEFT gebracht, uitwerken en voorleven totdat Hij komt!!!
Laten we de boodschap van Hoop en Verlossing van de daken verkondigen!
Blijf niet stilstaan bij het “kindje” in de kribbe, maar laten we opzien naar de Verheerlijkte Heer, die op het punt staat te komen met al Zijn heiligen! Wie dat ook mogen zijn!
Laten we oog hebben voor een wereld in duisternis , kijk door al die zogenaamde kerstvreugde heen, al die versieringen en lichtjes waarmee de mensen hun eenzame hart camoufleren en hun roep om vervulling en zingeving het zwijgen op leggen!
Kijk om je heen naar eenzamen, zieken, wanhopigen, daklozen, enz. Laat het niet over aan het Leger des Heils , stap uit je eigen veilige “heilige” huisje!

What would Jesus do?

Laten we bidden en vragen dat wij met de rechte kennis van Gods wil vervuld mogen worden, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, om de Here waardig te wandelen, Hem in alles te behagen , in alle goed werk vrucht te dragen en te groeien in de rechte kennis van God. (Kol.1:9,10)